Była wyjątkową artystką, która wpisała się na stałe w historię polskiej sztuki współczesnej, lecz została doceniona za późno, uważna jest za proto-post feministkę, choć prawdopodobnie z polskimi postulatami feministek miała niewiele wspólnego, w swych pracach przejmowała raczej zachodnie wzorce, a kwestie gender traktowała z żartobliwym dystansem.Unikała kategoryzowania swej sztuki, ,figura" kobiety była raczej podmiotem jej twórczości.
Maria Pinińska-Bereś (1931-1999) – w latach 1950-1956 studiowała na wydziale rzeźby ASP w Krakowie w pracowni Xawerego Dunikowskiego. Jej twórczość wpisuje się w nurt feminizmu w sztuce, rozliczający odwieczną rolę kobiety w patriarchalnym społeczeństwie. Uważała, że aby sztuka była w pełni kobieca, powinna sięgnąć do tradycyjnie przypisywanych kobietom technik. Mówiła: „Moje rzeźby były ręcznie szyte, wypychane, modelowane i pokrywane kolorem. Spełniłam postulat, abym sama mogła swoje rzeźby nosić. Przy wcześniejszych pracach odlewanych w betonie musiałam przy transportach zawsze liczyć na męską pomoc”. (krótka nota biograficzna http://www.artinfo.pl/?pid=events&sp=relation&id=7062&lng=1)
Post poświęcony Marii Pinińskiej Beres podzieliłam na dwie części, dzisiaj przedstawiłam krótkie wprowadzenie, następnym razem zapraszam na kolejna odłonę cyklu ,,Feministyczne aspekty w twórczości polskich artystek.
Na koniec kilka zdjęć luźno wybranych, jako przedsmak moich kolejnych rozważań na temat, feminizmu, kobiecości i wykorzystania kobiecego ciała w sztuce polskiej, tym razem przez Marie Pinińską Bereś....
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz